'Ik begin te laten zien dat ik naar hem kijk, dat ik zie wat ik stiekem ‘de jongen’ noem.

Op de eerste dag dat er echt iets gebeurt, ben ik strategisch naast de jongen gaan zitten. Hij kijkt naar zijn schrijfblok, maakt aantekeningen. Eerst denk ik dat hij zijn afstand wil benadrukken, zijn uitzonderingspositie. Maar dan schuift hij het blok naar me toe, zodat ik kan zien wat hij heeft opgeschreven. Er staat: ik kan me niet concentreren.

Er trilt iets in me. Of nee, er trilt iets tussen o...