Gezinstherapie kwam in de jaren vijftig en zestig tot ontwikkeling als een van de vele reacties op de conceptie van de mens als product van zijn omgeving. In tegenstelling tot het psychoanalytische denken, dat de mens als individu centraal stelt, gaat de gezinstherapie uit van de volgende drie grondbeginselen: het psychische leven de mens is niet een puur innerlijke en individuele zaak, er is constant interactie tussen het individu en de gemeenschap waarin hij of zij leeft; verandert men iets...