Rouwen doe je niet alleen, maar tegenwoordig lijkt het alsof we die verbondenheid grotendeels verloren zijn. De plekken waar we elkaar vanzelfsprekend vonden - het café, de parochie, het cultuurhuis - verdwijnen langzaam uit het straatbeeld. Wat blijft, is stilte. Terwijl rouwzorg in essentie dat kleine, menselijke gebaar is. Mensen willen helpen, maar weten vaak niet hoe. En rouwenden blijven achter met hun vragen. Toen Pieter muziek wilde brengen op het kerkhof, botste hij op onbegrip. Die...