Wat doen we als het begint te stormen en het na dagen nog niet ophoudt? Wat moeten we denken wanneer bomen bloeden? Wat wou de walvis zeggen toen hij zich op de kust wierp? Massastrandingen is een caleidoscopisch prozagedicht. Het is een poging om op kieren te dansen, tussen afgrond en verwachting, tussen mens en zeezoogdier.

Een heel dun laagje is een poëtisch, filosofisch, verhalend en persoonlijk onderzoek naar licht in al zijn vormen: als natuurlijk verschijnsel, als ritueel kompas, als tegenhanger van duisternis, als icoon van geluk, als deeltje, als golf.

In honderden stukjes tekst probeert Moya De Feyter het licht te naderen door er in alsmaar grotere omwegen omheen te dansen. Via de optica, de goden, de dood en de knoop waarin onze wereld verzeild is geraakt, langs nachtdieren, zwerfplaneten, wiskundige v...

alle mensen die in ons wonen willen werkelijk

worden, maar zijn zij dan niet stuk voor stuk

zwartgallige vlinders, die samenhokken

rond de vlammen in een borst

Moya De Feyter (1993) schrijft proza, poëzie en toneelteksten. Ze studeerde af als theaterwetenschapper en zoekt naar manieren om haar teksten ook via het podium bij een publiek te krijgen. Haar alter ego Ambrosia is een van de literaire lichtekooien in het Poëziebordeel. Het liefst bewandelt Moya de grenzen tussen waan en werkelijkh...