‘Mama zonder kind.’ Zo noemt Mireille Leemans zichzelf. Dat laatste had ze liever anders gezien. Ze dacht aanvankelijk, en velen met haar, dat dit verdriet na een tijdje wel zou slijten. In de loop der jaren ondervond ze echter dat ze dit haar hele leven met zich zou meedragen.

Het komt steeds terug in een andere gedaante. Terwijl haar leeftijdsgenoten – Mireille is de vijftig gepasseerd – intussen genieten van de kleinkinderen, beseft zij ‘opnieuw’ dat ze ook die niet zal hebben.

...