`The most authentic and uncompromising poetic voice writing in Dutch at the moment . Zo kwalificeerde Modern Poetry in Translation (King s College London) het werk van Leonard Nolens.

Dat onverzoenlijke, dat niets ontziende voert ook in deze bundel de boventoon: `Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen . Tot tienmaal toe krijgt de lezer dit melancholieke bevel voor de kiezen. En gaandeweg de bundel worden jij en ik en wij een knoop van gevaarlijke vragen. Het slot is een dwingend devies. Die...

`Vanochtend begon een groep aan zijn schreeuwtherapie. / En al dat lawaai is niets dan opzichtige stilte. Zo eindigt een gedicht uit de eerste reeks van Opzichtige stilte. Hierin neemt iemand het risico te spreken namens een groep die in de marge van de samenleving is beland. In de daaropvolgende reeksen probeert hij zich los te maken van deze groep en zijn eigen stem, zijn persoonlijke plek te heroveren. Of hem dat lukt is een open vraag: `Gedichten zijn immers precisiewerk van een chaoot.

Bres was tien jaar lang een dichtbundel in wording. Toen Leonard Nolens in 2003 Derwisj publiceerde, schreef Piet Gerbrandy in de Volkskrant: `Evenals de vorige drie bundels bevat ook deze een afdeling met de titel Bres . Het is de bedoeling dat al die gedichten uiteindelijk in

Het is donderdag 27 december 1979. Leonard Nolens is tweeëndertig, heeft net zijn vijfde dichtbundel gepubliceerd en begint een dagboek. Tien dagen later blijkt dat in deze notities hoog spel wordt gespeeld: 'De angst dit boek te verliezen. Het is momenteel mijn reden van bestaan. Het is mijn leven zelf.'In Dagboek van een dichter zijn de dagboeken verzameld die Nolens tussen 1979 en 2007 schreef. Ze geven een beeld van de besognes en inspiratiebronnen, de ergernissen en passies van de dicht...

In de poëzie van Leonard Nolens was de stad Antwerpen allang een vertrouwde verschijning. Maar hoewel zij geregeld opdook in losse verzen en één keer zelfs de status van korte cyclus kreeg, bleef ze een weinig spraakzaam personage. In Een dichter in Antwerpen vertolkt zij echter een glansrol. Deze dramatisch opgezette taferelen verknopen de levensloop van een individu met zijn omgeving: het zijn achtentwintig lange gedichten over zijn afscheid van het ouderlijk huis en de geboortestreek, e...

‘Bezat je nu maar een balans’. Zo luidt de titel van de eerste reeks gedichten in deze bundel. Die wens zet ook de toon van de daaropvolgende cycli. Hierin schrijft een dichter van zeventig zijn kinderjaren neer, zijn bestaan als buitenstaander in de binnenstad. En altijd redden hem het woord en de liefste.