Als iemand vroeg waar Saar vandaan kwam, zei ze 'Brabant'. Als iemand zei: 'Dat hoor je niet,' lichtte ze een beetje op. Ze forceerde haar zachte g tot een hardere variant. Ze zei nooit meer 'ons mam' maar 'mijn moeder'. Afstand wilde ze, en van haar familie nog het meest.

Door het overlijden van haar opa moet Saar terug naar haar geboortedorp. Het dorp waar verdriet in een borstzakje past en de dood ruikt naar sudderlappen met spekjus. Als haar oma haar vraagt om te blijven, wordt Saar gedwo...