Ons kleine meisje kijkt angstig rond. Niemand zegt wat. Ik kan alleen maar naar haar kijken. Wat is ze mooi! Wat is ze klein. En dan zonder iets te zeggen, krijg ik Yara in mijn armen. Haar verzorgster glimlacht naar me en legt Yara voorzichtig tegen mijn lichaam aan. Yara huilt niet, ze kijkt me alleen maar aan. Ineens pakken haar kleine armpjes me vast. Ze kijkt me nog een keer aan en legt dan haar mooie hoofdje op mijn borst. Alsof ze wil zeggen: `wij horen bij elkaar .

Dit is een fragmen...