‘Drie jaar nadat ik in mijn geborduurde Marokkaanse hemd als een vraagteken door het Vondelpark zweefde, zoefde ik door Nederland in een Van Gilspak en een Triumph 2000 Overdrive, met huurcontracten, afsprakennotities, kasboeken en belastingcorrespondentie op de stoel naast me. Ergens had de zoektocht naar verlichting een onverwachte afslag genomen.’

In ‘Verlaten wegen’ vertelt Jos Lammers tijdens een reis door de Verenigde Staten over vijf jaar toewijding aan de ‘volmaakte meesterâ...

‘Ik ben mijn digitale opabankje aan het inrichten. Beetje turen in de verte alsof de juiste toon zich daar gaat aandienen. Bladeren in mijn hoofd op zoek naar een lijn in de altijd ronddwarrelende gedachten. Oud worden, daar moet het in elk geval over gaan. Nooit gedacht en toch gekomen. Om dan te ontdekken wat iedereen je natuurlijk had kunnen vertellen: de haperingen in je lijf en de kreukels in het plaatje van jezelf. Het gepriegel in de marge in afwachting van de Grote Erkenning blijft ...

‘Niemand had me het van tevoren verteld, maar het bleek wel zo. Kinderen in je leven betekent een hoop huishoudelijk gedoe en veel verantwoordelijkheden, maar óók een unieke kans om iets terug te beleven van hoe het was: groot groeien. Door naar ze te kijken en goed te luisteren. Dat gaat bijna vanzelf, merkte ik. Net als in mijn geval het als een verslaggever te velde noteren van wat ik zag en hoorde.’

Het resultaat zijn honderden in de loop der jaren bijeengekrabbelde stukjes over he...

Three years after I floated like a question mark around the Vondelpark in my embroidered Moroccan shirt, I zoomed through The Netherlands in a Van Gils suit and a Triumph 2000 Overdrive, with lease contracts, appointment notes, cashbooks and tax correspondence on the seat next to me. Somewhere along the way, the quest for enlightenment had taken an unexpected turn.

Traveling through the Unites States, Jos Lammers reminisces in ’Abandoned Roads’ his five years of devotion to the ‘perfect...

In ‘Mijn hemel’ beschrijft Jos Lammers het leven van Carolien Brusik, de oma van zijn vrouw, die over haar herkomst aan vaders kant nooit meer te horen had gekregen dan ‘je hebt geen familie’. Uit archiefonderzoek blijkt dat oma Carolien in 1873 is geboren in de Zandstraat in Rotterdam, gelegen in de dan beruchte ‘Polder’, een buurt waarbij vergeleken Sodom en Gomorra een vakantiekolonie waren. De moeder van oma Carolien is een tuindersdochter uit Hillegersberg die in een ‘diens...

‘Het dubbele gezicht, dát waren mijn ouders. Gehaktballen en uitgebakken spek om de volgende huishoudgelddag te halen. Maar evengoed een van de eerste auto’s in de straat en een moeder die elke week bij de kapper onder de droogkap zat. Een snel geroerde, wat ze noemen ‘charmante’ man als vader. Maar wel een die dagelijks met zijn neus op zijn nieuwe parketvloer lag om te controleren wat ‘dat tuig’ nu weer met zijn spullen had uitgevreten.’

In ‘Even afreken graag’, schetst J...

'Ik kijk graag naar mensen en hun, niet altijd even begrijpelijke, bezigheden. In dat opzicht kwam ik volop aan mijn trekken met het aanleggen van een treintunnel dwars door de stad Delft en het bouwen van een splinternieuw station en stadhuis recht voor mijn deur. Dus greep ik al bij het eerste bord om het grote graven voor te bereiden een blocnote en mijn mobieltje. Dat ben ik blijven doen, al snel met een iets beter fototoestel en alles netjes uitgetikt voor publicatie op de website van he...

Schrijven is kiezen, maar kiezen is niet eenvoudig. En dan ligt er inmiddels ook nog een indrukwekkende stapel adviezen dat de overheid, jij dus als ambtenaar, beter moet communiceren. ‘In dienst van de democratie’, zegt de commissie Wallage. Alsof de molensteen, daar zo alleen achter je pc, al niet zwaar genoeg is.

Gelukkig is er nu het ‘Handboek voor de wanhopige ambtenaar’, met tips voor het schrijven van een beleidstekst die overtuigt en inspireert. De basis? Uitgebreide praktijke...

‘Dit verhaal gaat nauwelijks over motorrijden. In ieder geval niet over de wereld van leer, chroom en stoere mannen die dat voor sommigen betekent. Dit verhaal gaat over mij en mijn zoon Michiel. Ik ben zevenenveertig, Michiel is tien wanneer wij in de zomervakantie met de motor langs de kust van Noord-Frankrijk, België en Nederland rijden. In twee weken van Boulogne sur Mer, net ten zuiden van Calais, naar Delft. Een afstand die in diezelfde periode ook te fietsen valt. Wij deden het in n...

"Jij vindt ook niks leuk" is de titel van een serie gagstrips waarin de hoofdpersonen niet uitblinken in subtiliteit maar gebruik maken van het jargon van de gemiddelde medeburger. Alle facetten van het dagelijks leven passeren de revue: vrouwen, kunst, wereldproblematiek of huisdierenliefde zijn onderwerpen waar de hoofdpersonen maar zelden dezelfde mening over hebben. Een troostrijk boek voor iedereen die het leven wel eens ingewikkeld vindt, al zal het lezen hiervan hem of haar niet altijd...