In deze nieuwe dichtbundel van Johan Meyste ontmoeten 82 gedichten elkaar in een verrassend spel van vorm, klank en inhoud. Sommige zijn licht en speels, andere raken een gevoelige snaar. Er zijn gedichten die zich strak houden aan klassieke structuren en andere die die regels juist loslaten.

De bundel verkent thema’s als vriendschap, afscheid, taal, verwondering, studiestress, verlangen en absurditeit — vaak met een knipoog, soms met een zucht.

Wat alle teksten bindt, is de zorg voor taa...