In het autobiografische verhaal van 'De Kleine Mata Hari' voert de schrijfster ons mee naar

Antwerpen, begin jaren tachtig. Door het sleutelgat van de deur in de woonkamer ziet de lezer Inez

- een meisje van negen- weggedoken in een boek, ontwaart hij een wapperende stofvod in een door

javel aangevreten hand van haar moeder en vangt hij een glimp op van een vreemde lach die om

haar vaders lippen speelt. Het is vooral die sardonische lach die de lezer doet huiveren en hem

dwingt zijn oor tegen...