De moderne mens is op zichzelf teruggeworpen: hij waant zich vrij maar snelt van de ene verplichting naar de andere. De wereld zet hem eerder klem dan dat ze hem ruimte geeft om te leven en te genieten. Dat is ten dele de schuld van de filosofie, stelt Henk van der Waal in dit bevlogen boek. Filosofen hadden de mens immers kunnen leren hoe hij zichzelf kan zijn in plaats van ingewikkelde theorieën te ontwikkelen.

Denken, zélf denken, is de bron van de filosofie en stelt ons in staat ons te ...

In deze bloemlezing nemen dertien bijzondere Nederlandse en Vlaamse schrijvers het gevoel van verbondenheid en thuis te zijn eens kritisch onder de loep. In een rijke verzameling persoonlijke verhalen, gedichten, sonnetten en essays, speciaal voor deze bundel geschreven, slagen zij er samen in de vele tegenstrijdigheden van 'thuis' weer te geven. Want waar verbondenheid is, is ook uitsluiting en eenzaamheid; Waar thuisgevoel bestaat, leeft ook het gemis daaraan of het verlangen naar andere pl...

Ondanks een succesvolle energietransitie heeft de klimaatverandering doorgezet. De wereld zucht onder droogte, honger en geweld. Alleen in enkele stedelijke enclaves heersen dankzij strikte regelgeving vrede en voorspoed. Door de introductie van een regeneratietherapie kan de dood er zelfs eindeloos worden uitgesteld.

Bij Gustav, zelf een vooraanstaand regeneratie-specialist, loopt het tijdens zo’n verjongingskuur echter helemaal mis. In plaats van beeldloos onder zeil te gaan, droomt hij v...

Zinnen, woorden, letters, letters, woorden, zinnen: zonder ophouden halen we wat we net nog vol overtuiging uitspraken uit elkaar om direct daarop weer een nieuw talig bouwwerkje in elkaar te zetten. Even dachten we onszelf volledig te hebben uitgedrukt, maar nog voordat de klank van onze stem is verstomd, dringt al tot ons door dat de taal de tijd slechts kortstondig kan dichten. Precies daarom doet Henk van der Waal in De letterkast van het onvoltooide steeds opnieuw pogingen om heel te mak...

Onvermoeibaar, en als het moet ‘door alle honderd harten wit te kalken’, baant Henk van der Waal zich in de tien meanderende gedichten van deze bundel – zijn het klaagzangen, zijn het liefdesliederen? – een weg naar licht. Hoe je dat licht moet karakteriseren? ‘Je kunt dat zijn noemen, of geluk, of doordesemde aanwezigheid / het is in ieder geval iets wat van buiten komt, maar / gek genoeg diep van binnen in je brandt / iets wat je gekregen hebt / iets wat je te zijn hebt / iets wat...