Ik passeer het politiebureau en denk aan de laatste woorden die hij me toebeet. ‘Vergeet niet dat je uit vrije wil bent meegegaan.’ Het heeft geen zin om het bureau binnen te stappen om te vertellen wat mij zojuist is overkomen. Het is zijn woord tegen het mijne. Ik loop door de stille straten van de nacht richting mijn huis, fietsen is te pijnlijk. Mijn lichaam huilt.

Hannah Roelofson schetst in deze autobiografische roman subtiel en indringend hoe Julia tijdens een avondje stappen verkr...