Het Russische absurdisme laat zich gemakkelijk terugbrengen tot één man: Daniil Charms. ‘Charms is kunst,’ schreef een vriend over hem. Met zijn opvallende verschijning, zijn excentriciteit, zijn creatieve tegendraadsheid was hij een

fenomeen en groeide hij na zijn dood uit tot een wereldwijd bekende cultschrijver. ‘Mij interesseert alleen “onzin”,’ schreef hij ooit, ‘alleen dat wat geen enkele praktische zin heeft.’

Charms blinkt uit in het tonen van de onsamenhangendheid...

‘Gedichten voor kinderen zijn veel moeilijker te vertalen dan gedichten voor volwassenen. De verklaring daarvoor is allereerst dat kinderschrijvers zich bekommeren om de gevoeligheid die kinderen hebben voor de fonetiek van ieder woord en daarom de verzen toerusten met een maximum aan klinkende dynamische rijmen. Bovendien zijn de woorden die rijmen in kindergedichten de belangrijkste dragers van betekenis. De zwaarste semantische last wordt vierkant op de schouders van de rijmwoorden geleg...

‘Bedwantsen niet welkom’ hing er op een plakkaat boven het bed van de Russische absurdist Daniil Charms. Dit toont meteen hoe vol vertrouwen hij was in de kracht van het woord. Een vertrouwen dat hij heeft moeten bekopen met de dood, maar dat de lezer achterlaat met een wereld waarin de lach en het absurde het opnemen tegen het geweld.

‘Charms is kunst,’ schreef een vriend over hem. Met zijn opvallende verschijning, zijn excentriciteit en creatieve tegendraadsheid was hij een fenomee...