Ik hou ervan als de armen van mijn papa

helemaal en alleen voor mij open gaan.

Dan spring ik op zijn knieën, ik stop mijn neus weg in zijn hals

en zo wordt papa een klein nestje.

Lekker warm en zacht en knusjes

lig ik onder een deken van kusjes.

Soms is mijn hart gelukkig, soms dapper, soms verdrietig, soms bang en soms heel trots. Mijn hart is een huis waarin al die gevoelens samenwonen. Kom je binnen?

‘Oma heeft me een porseleinen doosje gegeven.

Ik las het in haar blauwe ogen: van nu af aan ben ik groot.

Ik mag voor dit doosje zorgen en het vullen met belangrijke dingen.

Alles wat mijn kleine hartje blij maakt stop ik erin.

’s Avonds open ik mijn doosje en al het geluk van de dag verlicht het plafond van mijn kamer. Oh! Kijk hoe het schittert!’