‘Misschien is dit hoe het eindigt. Niet met een bom of een virus, maar met perfectie. In een wereld waarin niemand nog struikelt, niemand meer twijfelt, niemand nog echt leeft. En niemand die zich afvraagt wat we verloren zijn onderweg.’

— Thalor

Hun huid is glad als porselein, de bewegingen onnatuurlijk perfect. Geen enkele druppel bloed voedt hun leven en toch lijken ze levendiger dan wij ooit zullen zijn.

Wanneer Thalor een ogenschijnlijk onschuldig incident meemaakt, begint zijn we...