In Gewone mensen dragen geen machinegeweren schrijft Artem Chapeye over zijn oorlog, zonder iets achter te houden over zijn motivaties, zijn nachtmerries

en zijn nieuwe verhouding met de wereld. Hij, een pacifist die strijder werd, onderzoekt zijn rol in de verdediging van het Oekraïense volk tegen het Russische

leger en zijn verantwoordelijkheden als vader, schrijver en soldaat. Hij probeert inzicht te krijgen in de grootschalige besluitvorming die een bepalende invloed heeft op zowel individ...