Ilja Feijnenbuik (1998) schrijft vanaf de eerste klas gedichten: niet te veel nadenken, opschrijven hoe het in je hoofd opkomt. Zelfs als dat geen correct Nederlands blijkt te zijn. Later worden dat steeds vaker liedjes, maar de vrijheid van dichten blijft roepen. ‘Hoofdzakelijk’ is het leven: een verzameling van dromen, donkere gedachten, fantasie en de realiteit. Wat bij welke categorie hoort is aan de lezer.

Schuchter en aan de schaduwrand van het dichtersrumoer schreef Radna Fabias al jaren gedichten. Nu ze ermee naar buiten treedt blijkt het bepaald geen verstilde poëzie te zijn. In deze bij vlagen donkere, wezenlijk (maar verre van vreugdeloos) feministische en onverschrokken existentialistische bundel vraagt een vrouw zich af wat ‘thuis’ is. Die plaatsbepaling – misschien tegelijk een coming-out – voltrekt zich op meedogenloze wijze. Habitus is een bundel vol zinderende en zintuiglij...