Ik kreeg mijn vader niet dood

Het woord ‘Engelandvaarder’ zal bij veel mensen het beeld oproepen

van een frisse jonge held als Erik Hazelhoff, de Soldaat van Oranje.

Maar de meesten van deze avonturiers verongelukten onderweg,

werden door de Duitsers opgepakt en geëxecuteerd of kwamen in

een concentratiekamp terecht. Dat laatste overkwam Ton de Bruijn,

de hoofdpersoon van dit boek. Hij overleefde Dachau, Buchenwald

en de dodenmarsen. Na de oorlog bouwde hij een leven op als

succesvol zakenman, maar het verleden bleef hem achtervolgen.

Zijn zaak ging failliet, hij verliet tot twee keer toe een gezin, raakte

verzeild in de Amsterdamse onderwereld van de jaren zeventig en

werd uiteindelijk aan zijn lot overgelaten.

‘Een schrijnend boek over een dochter die gezien wil worden

door een ongrijpbare vader. Lilian de Bruijn schetst een prachtig

tijdsbeeld en brengt, onder meer door de historische dagboekpassages,

de personages en hun angsten en verlangens op indrukwekkende

wijze dichtbij. Een persoonlijke zoektocht die leest als

een roman.

– Marjolijn de Cocq, hoofd boeken van Het Parool

‘Engelandvaarder, kampoverlevende, hasjsmokkelaar. In dit overrompelende

boek reconstrueert Lilian de Bruijn het levensverhaal

van een ontspoorde oorlogsheld: haar vader. Non-fictie van het

kaliber Annejet van der Zijl.’

– Victor Laurentius, schrijver van De Grote Tazelaar