De stand van de rugleuning

Arts Dave Enigmaar wordt in 1977, jong en onervaren, geparachuteerd als directeur van een met opheffing bedreigd ziekenhuis. Voor de zowel verlegen als onbevangen 'eerstegeneratiestudent', die zich in de jaren zestig en zeventig loswoelde van zijn religieus gestempelde provinciale milieu, betekent dit een punt achter zijn lichtvoetig leven als wetenschapper en lokaal politicus. De roman beschrijft zijn verdere ontwikkeling als mens en bestuurder gedurende drie decennia, in wisselwerking met de weerbarstige ziekenhuisomgeving en ingebed in de tijdgeest van de late twintigste eeuw. Het drieluik - in tijd, plaats en cultuur verschillende ziekenhuisgemeenschappen - geeft reliëf aan de verhaallijnen. In de epiloog verbinden Dave en de auteur de ziekenhuiswereld in 2024 met die ten tijde van Daves afscheid in 2005.