Het is voorjaar 1994, vlakbij een tentenkamp waar 12.000 vluchtelingen wonen. Félicien gaat met kinderen op de foto voor het Rode Kruis. Het kamp ligt niet ver van de hoofdstad Kigali in een gebied dat ingeklemd ligt tussen regeringsland en een stuk grond dat door het rebellenleger is veroverd. De burgeroorlog woedt al drie jaar, en straks, een week na Pasen, zal het volk van Rwanda worden geteisterd door de genocide.

Liefste Lieveling,

We staan op de weg op de trein te wachten. Het heeft zo moeten zijn, schat. We gaan met opgeheven hoofd en de moed erin. Bedankt voor alles wat je voor me hebt gedaan. Ik hoop dat je deze kaart nog ontvangt […]. Tot na de oorlog, schat…

Deze woorden werden geschreven in Amsterdam op 23 september 1942. Ze waren gericht aan een dierbare in Arnhem die de kaart een maand later ontving. De schrijver ging op weg naar het kamp Westerbork, vanwaar hem een transport naar Duitsl...