Er bestaat geen recent overzicht van Delfts zilver. In deze lacune wordt voorzien door dit boek.

Het bevat 150 afbeeldingen van stukken Delfts zilver, waaronder nautilusbekers, tazza’s, dekselbokalen, pronkschotels, toiletserviezen, kraantjeskannen, kandelaars, kandelabers en terrines. Bovendien zijn alle merken en biografieën van de 308 meester goud- en zilversmeden opgenomen, die bekend zijn vanaf 1536 tot 1807, toen het gilde werd opgeheven. In het boek zijn vele archiefgegevens verwerk...

Sinds ongeveer 2005 schildert Jan Cremer zeegezichten. Als jonge matroos bevoer hij verschillende zeeën in het noorden van Europa. Die reizen maakten enorme indruk op hem. Behalve het fysiek zware werk en de schoonheid van de uitgestrekte watervlakten, de vrijheid die hij voelde, was er aan boord ook altijd de dreiging van het geweld van de natuur. Dat is terug te zien in zijn onstuimige doeken. Meestal is er een duidelijke zee en de hemel daarboven zichtbaar, maar soms is er geen duidelijke...

De waarheid laten zien, de feiten weergeven, de 'de leugen op zijn smoel slaan'. Zo beschrijft de graficus, animatiekunstenaar en decorontwerper John Heartfield in 1967 tijdens een interview het doel van zijn politieke fotomontages. Zijn beeldsatire wil aanklagen, ophelderen en ontmaskeren. Het is een middel in de politieke strijd.

Heartfield bouwde voort op de kracht van het beeld. Hij was ervan overtuigd dat men ‘met de foto heel eenvoudig de gebeurtenissen, de waarheid, de feiten’ kon...

‘In de BKR zitten’ of ‘in de Contraprestatie’ zoals de regeling in het begin werd genoemd, was in de jaren 1949-1987 een begrip in Nederland. De Beeldende Kunstenaarsregeling bood kunstenaars die niet van hun werk konden leven, een tijdelijk inkomen in ruil voor kunstwerken. De regeling was geliefd bij kunstenaars, meer dan 5.600 maakten er op enig moment gebruik van, maar de regering vond haar te duur en zette er na 38 jaar een punt achter.

De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed ...

Modeontwerper Claes Iversen ontwerpt niet alleen mode, maar hij creëert ook interieurontwerpen en kunst. Zo ontwikkelde hij getufte vloerkleden met grafische patronen gebaseerd op eerdere schilderijen die hij maakte. De creatieve indrukken die Iversen opdoet, ontwikkelt hij door in zijn couture. Het lijnenspel uit zijn schilderijen zie je terugkomen in de mode.

Iversens couturecollectie 2020 staat in het teken van transformatie. De basis van 'Transformers' wordt gevormd door vijf archetypisc...

Binnen de grote en veelzijdige Nederlandse zilversmeedkunst neemt die van Maastricht een bijzondere positie in. De stad was gedurende eeuwen cultureel en economisch vooral verbonden met de stad Luik en verre van ‘Hollands’. Edelsmeden zijn al minstens sinds de veertiende eeuw actief in Maastricht.

Dit boek geeft een vernieuwende blik op Maastrichts zilverwerk, dat topstukken uit een roemrijk verleden plaatst in relatie tot de hedendaagse ontwerpen. Er wordt stilgestaan bij de ontstaansge...

Uren wakker liggen terwijl iedereen slaapt, piekeren, een nachtwandeling maken, blijven liggen of opstaan en gaan werken, een tv-serie kijken of de vloer dweilen misschien? Slapeloosheid – ook wel insomnia genoemd – beheerst het leven van 20 procent van de Nederlanders. We liggen allemaal weleens wakker, maar hoe ziet het leven eruit als je er elke nacht mee te maken hebt?

Fotograaf Annabel Oosteweeghel en journalist Carlijn Vis willen met het boek 'Insomnia' laten zien wat slapeloosheid...

Het werk van Theo Kurpershoek (1914-1998) is geliefd bij kenners, particuliere verzamelaars en kunstenaars en het is opgenomen in diverse museale collecties. Kurpershoek is vooral bekend als vormgever van de Salamander-reeks van Querido in de jaren ’50, maar hij heeft nog veel meer gedaan. Hij was een virtuoos graficus. Hij was medeoprichter van schildersgroep De Realisten in 1948. In de jaren '50 kreeg hij verschillende opdrachten voor toegepaste kunst van de gemeente Amsterdam. In diezelf...

De publicatie CRUX combineert het werk van 4 schilders uit Leipzig: Martin Kobe (1973), Mirjam Völker (1977), Robert Seidel (1983) en Titus Schade (1984). De vier studeerden aan de Leipziger Hochschule für Grafik und Buchkunst, waar ze les kregen van Neo Rauch en Arno Rink. De invloeden van Rauch en Rink zijn onmiskenbaar aanwezig en de virtuositeit in beheersing van schildertechniek is opvallend.