Een meer dan 300 pagina’s tellend monument van de spannendste dichter van dit moment. Vol wederwaardigheden, onomstootbare conclusies, dwalingen, ontboezemingen, opstandigheidjes en fratsen van Maud Vanhauwaert, die ooit stadsdichter van Antwerpen was en wel vaker de kantjes van de poëzie afloopt.

Maak kennis met Gush, de 10-jarige Gershwin Bonevacia die opgroeit in Rotterdam-Zuid. Hij is rebels en onbevangen, ondanks dat hij het thuis niet breed heeft, moeilijk meekomt op school en worstelt met dyslectie en racisme. Maar Gush is niet bang.

Achteraf vraagt Gershwin zich af: Gush, waarom was je niet bang?

In Toen ik klein was, was ik niet bang gaat Gershwin Bonevacia in dialoog met zijn 10-jarige ik middels een reeks zelfportretten en een veelheid aan herinneringen over zijn worsteling ...

‘Wij waren de twee scheefgezakte pilaren die, zodra je ze tegen elkaar aan deed leunen, steviger zouden staan dan één ongeschonden, op zichzelf staande pilaar ooit kon. Het zou goed komen met ons, zolang we samen bleven.’

De Brusselse Leo is tien jaar samen met haar vriend Simon. Verbonden door een moeizame jeugd, heeft het koppel weinig anders nodig dan elkaar. Tot alles kantelt: Simon komt midden in de nacht thuis en lijkt vanaf dat moment iemand anders. Langzaam valt Leo's minutieus ...

‘Eindelijk iemand die het huidige, misleidende klimaatdebat doorprikt en zich niet op individuele gedragsverandering richt. Jaap Tielbeke laat met dit diepgaande en alomvattende boek zien hoe het anders kan, en moet.’ - Roxane van Iperen

‘Doe het licht uit als je de deur uit gaat.’

‘Scheid je afval.’

‘Douche kort.’

Dat waren de ‘groene geboden’ waarmee journalist Jaap Tielbeke opgroeide. Een beter milieu begint immers bij jezelf, zo leerde hij. Veel heeft het niet geholpen...

Tien jaar geleden begon Reinjan Mulder samen met Daniël van der Meer en Daan Heerma van Voss uitgeverij Babel & Voss, een nieuwe, frisse onderneming die ‘alles anders zou doen’. Niet veel later voegde Daans broer Thomas zich bij hen, als onbezoldigd redacteur Nederlandse fictie.

In Onzichtbare boeken beschrijft Thomas Heerma van Voss de opkomst en de eerste serieuze tegenslagen van de uitgeverij. In Verdwenen boeken staat hij stil bij het

onvermoeibare enthousiasme van uitgever Reinjan ...

Dat is wat ik me herinner: die o-mond die een grijns werd. Terwijl het gebeurde was het voor Marnix al een grap. Terwijl het zich in realtime afspeelde, ervoer hij het al als de anekdote die hij er straks van kon maken. Als je dat kunt volhouden in het leven, dacht ik, dan ben je onkwetsbaar.

De hoofdpersonen van 'Rustig aan, tijger' rijzen op en vliegen de wereld in. Ze wagen zich aan hypotheken, huwelijken en onhandige affaires, ze richten reclamebureaus op, zetten hun eigen memoires in scÃ...

Toen haar moeder overleed, dacht Lisanne van Sadelhoff (1989) als een typisch kind van haar generatie: er is vast wel een handboek met een helder stappenplan waardoor ik rouwen snel van mijn to-do-list kan schrappen. Guess what: dat was er niet.

Wat er wel was: vrienden die zich prompt tot rouwdeskundigen ontpopten en haar liefdevol bombardeerden met wijsheden en clichés.

Soms moest ze walgen van wat ze zeiden (‘Gelukkig heb je de herinneringen nog’), of was het simpelweg te pijnlijk (â...

Wanneer Bas van Oort uitgenodigd wordt om mee te gaan op een schaatsmarathon in Siberië, zegt hij direct ja. Er is echter één probleem: hij kan niet schaatsen.

Na een spoedcursus op de Amsterdamse Jaap Eden IJsbaan vertrekt hij naar Siberië, samen met een bont reisgezelschap vol doorgewinterde schaatsers met sterke verhalen. Van Oort krijgt gaandeweg een unieke inkijk in de Nederlandse schaatscultuur. Niet die van een vol Thialf met dweilorkest, maar schaatsen zoals het voor bijna iederee...

‘Aan het strand van Tel Aviv viel mijn vader in slaap. Ik kon niet slapen, had nooit kunnen slapen omdat angst me wakker hield, misschien waren het dezelfde angsten die ervoor hadden gezorgd dat mijn moeder niet met ons was afgereisd en zolang ik leefde nooit de kerk was binnengestapt – het was vrijwel zeker dezelfde angst, maar dat wist ik toen nog niet. Ik wist toen nog niet wat een mens allemaal kan erven.’

Maurits de Bruijn is 35, schrijver, queer, Joods, opgevoed in een gereformeer...

Hugo Stern is een basisschoolleraar. Met zijn vrouw en hun achttienjarige zoon

woont hij in een aangenaam huis. Maar als hij onverwacht met vervroegd pensioen

wordt gestuurd neemt zijn leven onvoorziene wendingen.

PERS:

'Een confronterende roman. Hij ademt een Reve-achtige vruchteloosheid.

De kracht van deze schrijver schuilt in zijn beheersing, dosering

en volwassen thematiek.’ – de Volkskrant

‘Een kraakhelder geschreven roman die je nog lang laat piekeren

over de vraag wat nu precies ...