Ambtenaar Belmiro geeft ruwweg vijftien maanden weer uit het leven van Belmiro Borba - een intelligente, goedopgeleide, introverte Braziliaanse staatsambtenaar met literaire ambities, die hij tot uiting brengt in zijn dagboek. In een periode van hevige politieke en sociale onlusten (1935-1936) gaat de verteller gebukt onder het feit dat zijn vrienden en kennissen ruziën en relaties verbreken over ideologieën terwijl hijzelf worstelt met zijn scepsis en schroom. Hij realiseert zich dat hij d...

De burcht is een verzengende roman. Tegen een duister landelijk decor, waarin mens en dier met elkaar overhoopliggen, ontvouwt zich het verhaal van de in elkaar grijpende levens van een dassenknuppelaar en een boer die zich door het lammerseizoen worstelt. Jones schrijft met inlevende behoedzaamheid over isolatie en verlies en laat met een onbewogen oog de eenvoudige rauwheid van het leven van dieren zien.

De burcht is een in glasheldere, suggestieve taal geschreven meesterwerk over de eeuwig...

Water is schaars geworden. De Watertrein die de stad bedient, loopt steeds meer het risico gesaboteerd te worden. Wanneer bekend wordt dat meer mensen dan aanvankelijk werd gedacht hun huis zullen moeten verlaten door de bouw van een IJsdok, gaan demonstranten de straat op en beginnen de levens van verschillende mensen in elkaar te grijpen.

De wetten van water is een aangrijpend verhaal over liefde en verdriet en de wil om te overleven, dat een verontrustende glimp laat zien van de nabije toe...

In Gedichten 1917-1930 van T.S. Eliot zijn voor het eerst alle vroege gedichten, met uitzondering van The Waste Land, gebundeld.

Prufrock and Other Observations (1917) schetst de morele verwarring van de geremde Amerikaanse filosofiestudent. De duistere bundel Poems 1920 zinspeelt al op de huwelijksmoeilijkheden die het hoofdthema van The Waste Land (1922) zullen vormen. De depressie van de dichter blijkt uit The Hollow Men (1925). Ash Wednesday (1930) en de Ariel Poems (1927-1930) betekenen...

Kallocaïne is een spookachtig visioen van een door de politie en het leger bestuurde samen-leving dat na ruim tachtig jaar nog niets van zijn actualiteit heeft verloren.

Karin Boye beschrijft in haar roman een tota-litaire ‘Wereldstaat’. In het desolate, paranoïde landschap van ‘politieogen’ en ‘politieoren’ vindt de gehoorzame burger en chemicus Leo Kall een middel uit dat ervoor zorgt dat iedereen die ermee wordt geïnjecteerd de waarheid zegt. Met zijn uitvinding voorziet hi...