‘Ik wil je voorstellen om samen een boek te schrijven,’ schrijft Remco Campert eind

2017 aan Kees van Kooten. ‘We zijn vrij om te schrijven wat we willen. Wel moet de

noodzaak van het schrijven erin zitten. Zonder elkaar zouden we het niet geschreven

hebben.’

Het is het begin van een sprankelende correspondentie. In de brieven laten ze hun

fantasie de vrije loop. Onherroepelijk komen zo vele gezamenlijke herinneringen aan

het licht, en brengen Kees van Kooten en Remco Campert op een g...

‘Het zal mijn katterigheid wel zijn, maar ik geloof niet dat ik

oud zal worden. Waar leef ik voor? Hetzelfde nutteloze gevoel

als toen ik in dienst was, maar veel erger, want nu ben ik alleen.

Niemand kan het iets schelen of ik leef of niet leef,’ schreef

Remco Campert in 1969. Overal in het werk van Remco Campert

figureren katten en katers. Spinnend op schoot, verloren

geraakt in de binnentuin, symbolisch met de kolder in hun kop.

Al in zijn allereerste verhalenbundel duikt een kat op: d...

De dagen van Remco Campert zijn al zo lang hij leeft vol van avontuur. Terwijl hij in huis rommelt, een ommetje maakt of uit het raam tuurt, fladderen zijn gedachten als opgeschrikte vogels alle kanten uit en ontluiken zijn herinneringen. Voorbijratelende rolkoffers voeren hem naar laag overvliegende bommenwerpers. Achterkleinkinderen die hun eerste stappen zetten roepen beelden op van bergen die hij zelf al wandelend bedwong. En altijd is degene die hij liefheeft in de buurt en wordt om vier...