‘Niemand had me het van tevoren verteld, maar het bleek wel zo. Kinderen in je leven betekent een hoop huishoudelijk gedoe en veel verantwoordelijkheden, maar óók een unieke kans om iets terug te beleven van hoe het was: groot groeien. Door naar ze te kijken en goed te luisteren. Dat gaat bijna vanzelf, merkte ik. Net als in mijn geval het als een verslaggever te velde noteren van wat ik zag en hoorde.’

Het resultaat zijn honderden in de loop der jaren bijeengekrabbelde stukjes over he...

Three years after I floated like a question mark around the Vondelpark in my embroidered Moroccan shirt, I zoomed through The Netherlands in a Van Gils suit and a Triumph 2000 Overdrive, with lease contracts, appointment notes, cashbooks and tax correspondence on the seat next to me. Somewhere along the way, the quest for enlightenment had taken an unexpected turn.

Traveling through the Unites States, Jos Lammers reminisces in ’Abandoned Roads’ his five years of devotion to the ‘perfect...

‘Het dubbele gezicht, dát waren mijn ouders. Gehaktballen en uitgebakken spek om de volgende huishoudgelddag te halen. Maar evengoed een van de eerste auto’s in de straat en een moeder die elke week bij de kapper onder de droogkap zat. Een snel geroerde, wat ze noemen ‘charmante’ man als vader. Maar wel een die dagelijks met zijn neus op zijn nieuwe parketvloer lag om te controleren wat ‘dat tuig’ nu weer met zijn spullen had uitgevreten.’

In ‘Even afreken graag’, schetst J...

'Ik kijk graag naar mensen en hun, niet altijd even begrijpelijke, bezigheden. In dat opzicht kwam ik volop aan mijn trekken met het aanleggen van een treintunnel dwars door de stad Delft en het bouwen van een splinternieuw station en stadhuis recht voor mijn deur. Dus greep ik al bij het eerste bord om het grote graven voor te bereiden een blocnote en mijn mobieltje. Dat ben ik blijven doen, al snel met een iets beter fototoestel en alles netjes uitgetikt voor publicatie op de website van he...