Sinds zijn debuut In menigten (2005) is Erik Jan Harmens een van de belangrijkste stemmen in de Nederlandstalige poëzie. Zijn gedichten zijn hard, liefdevol, geestig en compromisloos - zijn voordrachten legendarisch. Het grote publiek kent zijn werk sinds Hallo muur nu ook. Tien jaar na het debuut is het tijd om zijn dichterschap te vieren: In menigten, Underperformer, Gospels en Psalmen en Open mond in één band verzameld, aangevuld met een vuist vol gloednieuwe gedichten.

Een man praat tegen een muur over de jaren die achter hem liggen. Jaren waarin hij een burnout kreeg, een echtscheiding doormaakte, een vader en een aantal beste vrienden zag overlijden én een geloofwaardig antwoord moest vinden op een alcoholverslaving. Hallo, muur is een eerlijk, ontroerend en ook grappig

verslag over dwalen, falen en blijven ademhalen, en een hart onder de riem voor mensen die een nieuw leven proberen op te bouwen nadat ze de bodem hebben bereikt.

Paul (34, bijna 35) heeft autisme. Iedereen spreekt zijn naam verkeerd uit ('Pauwl'). Hij woont in gezinsvervangend tehuis De Driemaster en gaat elk eerste weekend van de maand naar zijn moeder. In zijn woonkamer staat een terrarium met zijn baardagaam Wilfred. Hij werkt bij de plantsoenendienst en is stiekem verliefd op de veel jongere Carol.Op een ochtend is Wilfred zoek, moet Paul naar de wc maar ontbreekt de rust en de tijd ervoor, en in het stadhuis, waar Paul van het toilet gebruikmaakt...

Zes jaar na de korte, verstilde, extreem onderkoelde gedichten van Open mond verschijnt er eindelijk weer een nieuwe dichtbundel van Erik Jan Harmens. De toon verschuift dit keer van hard naar teder en weer terug. Lichamelijkheid, seks, hunkering, moederliefde en ziekte zijn belangrijke thema's, terwijl het verlangen tot toenadering kan omslaan in afwijzing, en vice versa. Maar boven alles getuigen de gedichten zoals altijd van een maniakale taalliefde, een bijzondere opvatting over schoonhei...