Kappa

In Kappa vertelt de in een instelling opgenomen Patiënt Nr. 23 hoe hij op een zekere dag tijdens een wandeltocht in Kamikochi een Kappa zag: een kikkerachtig wezen uit de Japanse folklore. Hij beschrijft dat hij besluit dit mythische wezen te volgen en dan, net zoals in Alice in Wonderland, door een gat valt: de menselijke wereld uit en het rijk van de Kappa’s in. Eenmaal daar leert hij de kappa’s kennen en ontdekt hij hoe zij op bizarre maar herkenbare wijze omgaan met ethiek, kunst, economie en het leven zelf. Veel van de vooroordelen die de mens over dit mythische wezen heeft, blijken niet te kloppen. Kappa is een briljante parabel waarin Akutagawa onze maatschappij en de menselijke natuur onder een vergrootglas legt. Met scherpzinnige humor en filosofische ondertonen schetst hij een portret van een samenleving die even tragisch als komisch is. Kappa verscheen voor het eerst in 1927 en wordt vaak bestempeld als de eerste dystopie uit de Japanse literatuur. Ook wordt het werk vaak naast iconische werken als Dagboek van een gek van Nikolaj Gogol en Erewhon van Samuel Butler geplaatst.

Ryūnosuke Akutagawa (1892-1927) wordt aanschouwd als de grondlegger van het Japanse kortverhaal. Akutagawa begon met schrijven tijdens zijn studententijd en vertaalde in diezelfde periode ook werken van Anatole France en William Butler Yeats. Hij beschouwde zichzelf als een leerling van Soseki Natsume, die hij persoonlijk kende en bewonderde. In totaal schreef Akutagawa meer dan honderdvijftig verhalen waarmee hij sterk afweek van de heersende literaire stromingen van dat moment. Akutagawa haalde zijn inspiratie vaak uit historische Japanse verhalen uit de Heianperiode. Hoewel veel verhalen van Akutagawa zich in de wrede en langvervlogen wereld van feodale heersers en samoerais afspelen, handelen ze over tijdloze thema’s als het belang van kunst, het menselijke egoïsme en de interpretatie van waarheid. Tot zijn bekendste verhalen behoren Rashomon, In het bos en Kappa. In 1927 pleegde Akutagawa op vijfendertigjarige leeftijd zelfmoord. Kort na zijn dood werd de Akutagawaprijs in het leven geroepen, die uitgroeide tot de meest begeerde literaire prijs in Japan.