Bel ik u wakker, beste man?

´Een biografische schets´, zo typeert biograaf Wim Sanders zelf heel bescheiden zijn biografie over de schrijver A. Moonen (1937-2007). Waar die A voor staat? Toen een interviewer ooit aan de schrijver vroeg waar die A voor stond, antwoordde hij droog:' Voor de punt, meneer.' Moonen zelf sprak zijn naam altijd uit als a-punt-moonen.

Populair bij het grote publiek is hij nooit geworden, maar gedurende zijn schrijversbestaan wist A.Moonen met zijn autobiografische verhalen over 'zijn kleinschalige leven waarin met name zijn aparte seksuele voorkeuren worden beschreven' (Wikipedia) toch een vaste schare lezers aan zich te binden: schrijvers, journalisten, mensen werkzaam in de cultuursector, hier en daar een psycholoog of psychiater. Een enkeling raakte zelfs verzot op zijn schrijfstijl, die in de verte lijkt op die van Gerard Reve. Tien jaar na zijn overlijden is het dan ook tijd voor een biografie - of biografische schets - over deze schrijver, die in zijn boeken een heel eigen wereldbeeld schiep, vaak met zelfbedachte woorden.

Biograaf Wim Sanders, die ooit langdurige telefoongesprekken met Moonen voerde, dat wil zeggen diens monologen aanhoorde, beschrijft Moonens leven in Amsterdam, Rotterdam, Almelo en de inrichtingen waar hij vertoefde. Zijn theatrale persoonlijkheid wordt belicht en natuurlijk ook het werk zelf: zijn verhalen, de motieven daarin, zijn schrijfstijl, de invloeden van andere schrijvers daarop. Het boek wordt gecompleteerd door talloze anekdotes uit het schrijversleven, want veel van zijn tijdgenoten hebben wel wat gedenkwaardigs met A. Moonen meegemaakt. Tijdens de voorbereiding van dit boek interviewde Sanders tientallen mensen.

Het boek sluit af met een kort essay van Dikke Van Dale-hoofdredacteur Ton den Boon over Moonens woordcreaties in het licht van de Nederlandse woordenschat.