Ik geloof dat hij Hans heette

Horst is een jongen van Joodse afkomst. Hij groeit op tijdens het naziregime in Duitsland. In de hoop dat ze hem daarmee een betere jeugd bezorgen, sturen zijn ouders hem naar een vriendelijk Joods pleeggezin, ver buiten het bereik van de nazi¿s. Althans... dat denken ze. Helaas verloopt het allemaal anders.

Tijdens de Duitse bezetting beleeft Horst ¿ inmiddels noemen ze hem Hans ¿ een déjà vu van zijn prille jeugd. Maar het wordt allemaal nog veel erger. Op een dag ontvangt zijn pleeggezin de oproep om ¿naar het oosten¿ te gaan. Horst, zijn pleegzusjes Roosje en Martha en zijn pleegouders moeten vertrekken. Uiteindelijk overleeft Martha als enige de Tweede Wereldoorlog.

Feijten was Martha¿s therapeut. Martha heeft haar verleden nooit helemaal kunnen verwerken. Ze kon niet bevatten dat Horst en Roosje niet eens volwassen mochten worden. Feijten sprak haar vaak en deed samen met haar onderzoek naar haar verleden. Hij nam diverse interviews met betrokkenen af, bezocht archieven en historische plaatsen. Na Martha¿s dood zette hij dit onderzoek voort, met als resultaat dit boek, dat nu met toestemming van de nabestaanden verschijnt. Waarom hij dit deed, vat Feijten in één zin samen: ¿Mijn grote wens is dat Martha, Roosje en Horst en alle andere Martha¿s, Roosjes en Horstjes meehelpen te voorkomen dat het ooit weer gebeurt.¿