Bordeaux met ijs / Druk 4 (Heruitgave)

Kees Fens schreef een van zijn laatste Volkskrant-recensies overA.L. Snijders’ zkv’s. Zijn oordeel: ‘voor tweederde meesterstukjeswaaruit geen woord gemist kan worden (…) geen explicietheid, diezeurkant van de literatuur. Het begint direct en eindigt precies metde juiste zin (…) – een zeer goed boek.’A.L. Snijders zoekt schrijvend zijn waarheid op. Hij weet dat het gebiedvan niet-weten enorm is: ‘mij is vaak verweten dat ik niets weet vanhet dagelijks leven. Een terecht verwijt. Mijn verweer is altijd dat iker alleen iets van hoef te weten als het nodig is.’ Snijders denkt na enstemt daarmee tot nadenken. Over alles, maar vooral over de cultuur.Hij heeft een prachtige hand van citeren en een belezenheid dieergens toe gediend heeft. Zijn woorden zijn trefzeker. Wat hij schrijftis soms confronterend, soms ontroerend, vaak vermakelijk maar nooitvermakelijk bedoeld.Bordeaux met ijs omvat alle zeer korte verhalen uit 2005 en 2006.Toevallig zijn het er precies 200. Het kortste verhaal heeft niet meerdan 17 woorden. Snijders’ zoon Marcus maakte tekeningen bij denieuwe verhalen, even eigenzinnig en recht op het doel af als de zkv’s:geen gezeur, als het klaar is, is het afgelopen.