Eiland in wit licht

Net zoals in de twee eerdere poëziebundels van Alfred van Hall: Schuilen onder woorden en De Zijlman staan in deze bundel twee onderwerpen centraal: de mens en het landschap. Van beide thema’s worden hun broosheid en kwetsbaarheid belicht. Het is meer het stellen van vragen dan het bieden van antwoorden. De taal wordt gebruikt om een gebeurtenis of toestand te beschrijven. Het zijn woordfoto’s, in trage taal vastgelegde beelden.

De titel Eiland in wit licht verwijst naar wat achter de zee ligt: een gedroomde plek waar mensen mogelijk tot hun bestemming zullen komen. Een mens kan door verrassing, verbazing, verstilling en verwondering de mooiste plaatsen ontdekken, zowel in zijn eigen ziel als in zijn relatie met anderen. Het levende landschap is drager van alle menselijke activiteiten.

Dat gegeven nodigt uit tot verbinding tussen de mens en zijn omgeving. De bundel probeert tegenwicht te bieden aan oppervlakkige en holle retoriek, die de huidige samenleving al te zeer beheerst. In kleine dichterlijke observaties kunnen - onder de oppervlakte - grote levensvragen verborgen liggen. Die op het spoor komen is een genoegen op zich.