Een polderjongen in oorlogstijd / druk 1

Het regende pijpenstelen, hij kon niet in zijn tuin werken en hij verveelde zich danig. Kom, dacht Piet Verdonk (1929), laat ik de belevenissen uit mijn jeugd die ik samen met mijn neef Piet Konijn beleefde eens op papier zetten. Temeer omdat hij tijdens verjaar- en feestdagen als ze gezellig bij elkaar mochten zijn steeds weer opnieuw werden opgehaald. 'In die jaren verveelde we ons geen moment, en maakten van de simpelste dingen ons speeltuig, zoals een zeilbootje van een oude klomp of een proppenschieter. De oorlogsjaren brachten voor ons jongens weinig ellende, eerder een verzetje. Als de Duitse soldaten bij ons in de polder kwamen oefenen, deden wij gewoon mee. Het waren over het algemeen oudere mannen, die thuis een vrouw en kinderen hadden, en het liefst naar huis gingen. Voor hen hoefde die oorlog niet.' Verdonk: 'De laatste maanden waren het naarst, we kregen ook met gebrek te maken en werden steeds vindingrijker. Maar dat het voor vele anderen zo verschrikkelijk was, hoorde we pas toen de oorlog afgelopen was.'