Sprookjes deel 2 / druk 99

Er heerst een misverstand dat sprookjes uitsluitend iets voor kinderen zouden zijn, waaraan volwassenen slechts een toegeeflijke glimlach kunnen schenken. Men zou het liever willen omdraaien, kinderen kunnen desnoods zonder sprookjes, omdat zij die zelf verzinnen, maar volwassenen hebben sprookjes broodnodig, omdat het sprookje voor hen de enige toegang is tot de stille verwondering tegenover alle dingen, welke het kind van nature eigen is. Binnen de wereld van het sprookje gebeuren de wonderlijkste dingen zonder ophef, en dat is de enige manier waarop de werkelijk belangrijke dingen gebeuren kunnen. Dat is iets dat wij volwassenen steeds vergeten: Wij denken dat wij met ons koortsachtig gemier de wereld op zijn kop zetten, en ondertussen spelen zich om ons heen de vreemdste gebeurtenissen af waarvan wij niets weten. Het is dan ook een onveranderlijke wet van het sprookje dat alle drukdoeners, gelijkhebbers en betweters voor gek staan; maar de onnozele kinderen krijgen alles gedaan, die vliegen op zwanen door de lucht, raden de moeilijkste raadsels, en trouwen met de mooie prinsessen. Dat is de wet van het sprookje, en het is een goede wet. Het is de wet die ieder kind kent, en bijna iedere volwassene vergeet. Daarom is het goed haar uit sprookjes weer te leren.