Mijn jaren van geloven

Niek Schuman, schrijver en docent, beziet zijn leven in relatie tot de tijd waarin hij opgroeit. Zijn levensloop blijkt sterk verweven met jaren van grote verandering.

Onderduik in de oorlog, een kerkscheuring en een dood broertje - daar liggen de eerste vragen.

Gedoe over 'ons' Indië', de watersnood, discussies over sprekende slangen en drijvende bijlen, schepping of evolutie. Dan volgt de oprichting van de Wereldraad van Kerken en de stichting van de staat Israël.

Al deze zaken betekenden het eind van vanzelfsprekend heden en ze markeerden een nieuw begin in de jaren zestig/zeventig.

Vrouwenemancipatie en bijbelse meerstemmigheid. Politiek engagement en nieuwe vormen van geloven.

Wie van huis uit gereformeerd is, smeet in die tijd vaak de deur achter zich dicht. Zo is het Schuman niet vergaan. Hij overschreed kleine en grote grenzen en daar openden zich vergezichten.

Dit boek beschrijft zijn levensroute met humor en relativering.

De tekst eindigt met het uitzicht van hoop, die - om met Hanny Michaelis te spreken - 'zijn zoveelste kop opsteekt'.