Artiesten geven objecten meer en meer een dragende rol in hun voorstellingen. Tuur Devens beschrijft in Theater der dingen tendensen in het Vlaamse en nabijgelegen theaterlandschap. Zijn verhaal gaat over de homo ludens, over de artiest die tegen het (ecologische) kwaad van de wereld ageert door een nieuwe esthetica te scheppen. De auteur situeert hoe beeldende kunst en theater een symbiose aangaan. Hij opteert voor de veel omvattende term: ‘theater der dingen’.

Uitgave i.s.m. C-Takt

De pensioenen liggen onder vuur. We beleven de ene aanval na de andere. Bezorgd en kwaad zijn we: het wordt langer werken voor minder pensioen. We willen niet laten betijen. Want een goed pensioen voor iedereen is mogelijk, eerlijk en betaalbaar.

Kim De Witte neemt ons in De grote pensioenroof mee op een tocht langs de frontlijnen van het grote pensioengevecht. Op zoek naar de aanstichters in de wereld van het grote geld en naar de raddraaiers in de opeenvolgende regeringen. Met namen als Bak...

Eindelijk is het er: het langverwachte vervolg op Hoe durven ze?

De elite graait, grabbelt en grijpt als nooit tevoren. Ongestraft verstoppen miljonairs en multinationals miljarden euro's in postbusbedrijven en belastingparadijzen. Overbetaalde politici walsen ongestoord de draaideur door tussen politiek en grootbedrijf. Wat crisis?

Crisis is voor sissies, zegt de kaste, en ze verhogen opnieuw de taksen en bevriezen de lonen. We leven toch boven onze stand? Ondertussen vloeit het verse geld n...

Dit is het verhaal van toen Congo nog gewoon Kongo met hoofdletter K heette. Een relaas uit een periode toen men nog geloofde dat kolonisatie vooruitgang betekende en blanken nog een heel andere kijk op zwarten hadden. De hoofdrollen zijn weggelegd voor Brusselaars. Voor Albert Thys, de man die 33 koloniale compagnies stichtte, Joseph Conrad naar the Heart of Darkness haalde en de eerste spoorweg in Kongo aanlegde. Voor burgemeester Karel Buls, die Thys zijn spoorweg mee inhuldigde. Voor jour...

Maart 2017. In een interview met Knack zegt Rachida Lamrabet dat ze 'niet voor de boerka is, maar ook niet voor een boerkaverbod'. Lamrabet is schrijfster en heeft op vraag van de KVS en het Goethe Instituut van Washington net een filmscenario over het thema bij elkaar getikt. Maar Lamrabet is ook juriste bij Unia, het Interfederaal Gelijkekansencentrum. Twee weken later krijgt ze haar C4. Na onder andere Youssef Kobo, Dyab Abou Jahjah en Alona Lyubayeva is ze de zoveelste m/v met een migrati...

Mei 1945. Een ploeg Sovjetsoldaten doorzoekt Hitlers geheime bunker in Berlijn. Ze vinden lichamen, documenten, juwelen en schilderijen maar … stuiten ook op een uitgebreide collectie 78-toerenplaten. Dat daar werk van Beethoven, Wagner en Bruckner tussen zit, verbaast niemand. Hetzelfde voor een stoet andere door de nazi’s gepromote reuzen: ‘Het lijkt wel alsof de nazi’s Mozart een stalen helm hebben opgezet, Schubert met een sabel hebben omgord en Johann Strauss prikkeldraad rond zi...

Hij was een van de studentenleiders van mei 68. Groeide uit tot de belangrijkste onderzoeksjournalist in dit land. Publiceerde onthullingen over de moord op PS-leider André Cools, de Bende van Nijvel, wapenhandel en extreemrechts. Hield van de idee dat de machthebbers zonder hem veiliger zaten. Had een fenomenaal archief. Stierf jong aan alzheimer.

In dit boek vertelt Klaartje Schrijvers het fascinerende verhaal van Walter De Bock, die ze leerde kennen bij het schrijven van haar doctoraat ov...

Op 13 oktober 1961 vermoordt een Griek eerste minister Louis Rwagasore van Burundi. De populaire leider had tot consternatie van België, dat Burundi als voogdijgebied bestuurt, net de verkiezingen gewonnen. Enkele uren na de moord kruist topambtenaar Jean-Paul Harroy in het hospitaal waar Rwagasore ligt opgebaard de moeder van de premier. Ze geeft Harroy een klinkende oorveeg. In die mep zit de overtuiging vervat van veel Burundezen: de koloniale overheid heeft de misdaad georganiseerd. Maar...

Twee vrouwen verenigd door de gruwel. Twee krachtige stemmen over schaamte en pijn. Op het eerste gezicht hebben ze weinig gemeen, Sophie Pirson en Fatima Ezzarhouni. De eerste heeft een dochter die zwaargewond raakte bij de aanslagen van 22 maart 2016 in metrostation Maalbeek, de tweede een zoon die zich bij IS aansloot en vanuit Syrië met aanslagen dreigde. Op een dag ontmoeten ze elkaar op een bijeenkomst die families van geradicaliseerde jongeren rond de tafel brengt met slachtoffers van...