Praten over de Tweede Wereldoorlog was in Nederland in de vijftiger jaren nog allesbehalve vanzelfsprekend. Het waren de jaren van hard werken en niet klagen. In de decennia erna onderging Nederland een mentale transformatie. De emotie emancipeerde; de zwijgcultuur en de flinkheidsmoraal uit de wederopbouwperiode veranderden in de praatcultuur van de jaren zeventig en tachtig, en vervolgens in de 'traumacultuur' van nu. Hoe is de verbreiding van het begrip 'trauma in zijn werk gegaan? Waardoo...

Als op 2 oktober 2004 300.000 mensen naar het Museumplein trekken voor de grootste vakbondsdemonstratie ooit, lijkt de macht van de vakbeweging groot. Hoewel de eisen om eerder te stoppen met werken worden ingewilligd, blijkt het toch vooral een pyrrusoverwinning.

Meer dan tien jaar later en een financiële crisis verder is de macht van de vakbond verkruimeld; ledenaantallen stagneren, zzp’ers maken een opmars en steeds minder werknemers zien zichzelf als een klassieke arbeider, laat staan ...

Na de Tweede Wereldoorlog keerden circa 13.000 Nederlandse joden en verzetsmensen uit de kampen terug naar het vaderland. Landgenoten hadden meestal geen idee van de ervaringen die zij achter de rug hadden. Van oorlogstrauma’s had nog niemand gehoord. Wat zich in de kampen had afgespeeld beseften alleen medegevangenen ten volle. Maakte die gedeelde ervaring dat ze elkaar wilden blijven zien? Of konden ze elkaar juist nooit meer vertrouwen?

Oorlogsgeschiedenissen zijn heftige geschiedenissen...

Of het nu gaat om de rol van de islam in de terroristische aanslagen, over de veiligheid van pesticiden, de huidskleur van het hulpje van Sinterklaas: waarom ontstaan er zo vaak twee kampen die er beiden van overtuigd zijn dat ze de wijsheid in pacht hebben? Waarom graven we ons zo graag in in de loopgraven van ons eigen gelijk? In Waarom iedereen altijd gelijk heeft probeert Ruben Mersch via het verband tussen kakkerlakken en ethiek, de laaghangende broeken van hiphoppers en het mysterie van...