Het maakt niet uit wat ik doe of niet doe. Maakt niet uit hoe ik mijn best doe. Er is iets met me waardoor niemand van me kan houden. Wist ik maar wát.

Op kamp met jongeren die je nog nooit hebt gezien. Liesbeth kan niets vreselijkers bedenken. Maar haar moeder heeft het al geregeld. Dus Liesbeth gaat. Raften, over touwbruggen een woeste rivier oversteken, midden in de nacht gedropt worden in een donker bos… Spannend! Maar het lijkt toch wel alsof ze alleen maar de verkeerde dingen zegt e...

Ze volgt de strepen op het midden van de weg. Een spoor het donker in. Als hij haar komt halen, zal hij haar zien in het licht van de koplampen.

Als hij niet komt: ook goed. De kunst van het weglopen: altijd rechtdoor blijven gaan.

Liesbeth schrijft. Haar hoofdpersoon If (Ifigenia) voelt zich alleen en onbegrepen. Bij vrienden thuis ziet ze hoe het óók kan: ouders die opblijven tot je veilig thuis bent, een moeder die condooms voor je koopt. Ouders die er voor je zijn. En haar vriendje Giov...

Ik krijg altijd de schuld. Omdat ik schreeuw, kwaad word, met dingen ga smijten, wegloop. Alsof het daarmee begint. Alsof ik dat zomaar doe, voor mijn lol of zo. Dat slaat toch nergens op? Ik word er gek van. Maar niemand vraagt aan mij waaróm ik schreeuw. Hoe het gekomen is.

Goed. Dan vraag ik het. Hoe is het gekomen?

Heb je een maandje?

Ja hoor. Als het moet.

Liesbeth is opgenomen. Waarom? Wat is er met haar aan de hand? En wat is er gebeurd op Valentijnsdag?

Uit Liesbeths verhaal rijst ee...

Jorinde erft het kasteel van haar vader. De genadeloze Hertog die over de streek heerst, wil echter dat Jorinde een document ondertekent zodat hij het strategisch gelegen kasteel Rosande in handen krijgt. Hij weet niet dat Jorinde kan lezen. Ook niet dat zij de zegelring heeft gevonden die hij nodig heeft om officiële documenten te bekrachtigen. Wanneer de Hertog vermoedt dat ze een spel met hem speelt, sluit hij haar op in een duistere kerker. Kan Jorinde ontsnappen?

Lydia Rood neemt de lez...