Wat is een vriend, wat heb je aan een vriend, heb je wel vrienden nodig. Af en toe bevragen we t ons wel eens. De dagen dat we zelf een conflict beleven met een van onze vrienden. Toch is het wijs om je dan even terug te trekken, het wat vanop afstand te beschouwen vooraleer die vriendschap zomaar op zou blazen. Al lijkt het dan voor jou niet meer belangrijk. Weet en besef dat echte vrienden een zeldzaam goed zijn. Ga er niet van uit dat je tientallen vrienden hebt het is niet zo. Kennissen...

The Living Barts Poetâ s Society

Met literaire wensen diepe verlangens, warm en stille dromen. Dichterlijke vorm van leven boven dit bestaand en arme heden. Ontsproten uit een hand verleid door een zachte kern van binnen. Geschreven op een blad vol hartstocht, door weinigen ooit bekeken. In het gezelschap van gelijk en denkende in een kamer vol van vuur maar geen dat brand in droefenis eer een van je diepste vreugd en blijdschap. Een reis doorheen een wereld van passionele gevoelens met op ...

Een steuntje van Barts. We worden geboren op een wolkje zacht en wit. Dromen over hoe t ooit voor ons begon. Snel nadien komen de eerste probleempjes. Een boertje, een natte bips. Opgroeien, tucht ontwikkelen. De eerste stappen naar school. De stress door het moeten studeren, een diploma halen. Vervolgens werk zoeken, solliciteren, werk vinden en volhouden, s morgens vroeg tot s avonds laat. Verliefd worden, verloofd, houden van, scheiden, weer bijleggen. Zoveel emoties die we ondergaan. Hong...

Ademloos, verward, verlegen maar o zo verliefd, meer dan in woorden, meer dan in gebaar, je hart maakt bokkesprongen, je mond zakt een klein beetje open, je pupillen verwijden , een rilling over je lijf en leden.. Bizar maar het doet zo n goed en dat alles heel gewoon, omdat je vlak bij je, iemand die je lief, iemand die je doet dromen van een wereld vol van wolk en wit, vol van zon en zacht. Verliefdheid, het maakt je blij en gelukkig, je liefste dicht bij je en hem of haar te kunnen zeggen ...

In tijden van zorg, wanneer we in tranen, wanneer de wereld om ons heen maar verder draait en wij daar ergens helemaal alleen achterblijven gehuld in de nevel van ons verdriet; verlangend naar een medicijn dat werkt. Dan maken we vaak stiltes mee, stiltes die we wensen op te vullen met iets wat ons het gemoed wat lichter maakt.. Want een stilte, dat knaagt aan ons gestel, soms drukt deze haast zwaarder haar stempel dan de last die ons bezwaard. Alleen met een vraag: waarom; waarom ik, waaro...

Al vanaf onze eerste stapjes kijken we reikhalzend naar de eerste kaarsjes en cadeautjes, naar de eerste decennia s, naar de voor ons en onze familie en vrienden, belangrijke dagen. Twaalf - Veertien - Vijftien jaar, nog wat onwennig. Zestien, een eerste vriendje. Achttien, je rijbewijs. Eenentwintig, stilaan op weg naar een volwassener leven. Al zoveel jaren samen. Zilver dat lonkt naar Goud. Al vijftig jaar getrouwd Of gewoon je geboortedag, weer een jaartje ouder We zenden een kaartje...

Meer en meer zien we mensen weer als individuen en gevoelens als een aangename warmte die we samen met iemand kunnen delen. Ogen die stralen van geluk bij een ontmoeting. Een rilling over lijf en leden door een aanraking van je geliefde, hartstocht en passie.. Het zijn slechts enkele impressies, momenten waar het hart mee gevuld en waar een stem al eens te kort kan schieten. Hoe mooi is het immers, om in alle discretie emoties met elkaar te delen. Barts geeft aan dit bewustzijn een eigen taal...

Wie kent niet de druk de ernst van t leven, wie wenst zich geen beter dan dit arm en wrede heden. Zijn we niet allen zoekende naar een weg die mooier, zachter en kleurrijker is dan deze waarin we ons nu voortbewegen. Vechten met de middelen ons eigen, met de talenten, ons bij geboorte ontleend door degene die ons ooit het leven schonken. Aarzelend, onze eerste stappen, bevreesd voor elke draai en elke hoek. Stilletjes vrienden maken, hopen dat ook zij ons vrienden willen. Later ontnuchterd do...

Barts tracht een schouder te bieden voor hen die door een dal van droefenis gaan. Vroeg of laat worden we immers allen geconfronteerd met het sterfelijke van ons stoffelijke lichaam. We hebben die momenten helaas niet te kiezen. We blijven dan verweesd achter met vragen, waarom. We zullen het nooit helemaal kunnen begrijpen maar we hebben geen andere keuze. Ons lot ligt al vanaf geboorte niet meer in onze hand. Hoe moeilijk ook we kunnen niet anders dan trachten te aanvaarden wat ons brein...

Twee mensen die als peetouders getuigenis waren bij het doopsel. Twee mensen die ooit de verantwoordelijkheid op zich namen om ons bij te staan wanneer dit nodig zou blijken. Het lijkt soms of ze zijn er enkel voor een briefje aan het begin van het nieuwe jaar, voor een klein presentje, maar voor velen onder ons betekenen ze zoveel meer. Mensen waar we onze grieven aan kwijt kunnen. Waar we soms zelfs onze diepste geheimen aan openbaren. Een band voor het leven die nooit nog stuk mag gaan. ...