Als mensen om je heen oud worden of wegvallen, begin je noodgedwongen aan de moeizame zoektocht naar aanvaarding. De zee biedt in de gedichten van Peter van Lier daartoe de juiste beelden aan. Bij hem is de zee niet alleen maar een kustlijn met dode dieren. Bij Van Lier weet het kind de zee gevuld 'met allemaal visjes', en ziet een grootmoeder de zandbank bij eb die 'keurig droog' is. "(Af )breken (op)ruimen (in)pakken" biedt de lezer troostend inzicht in het onbevattelijke van het grote verl...