Een slapende boom opent zijn ogen. Een gewezen dirigent pakt zijn pen en schrijft een brief naar een zoon die hij jaren geleden achterliet. In een andere stad, in een andere tijd, verlangt een jonge zangeres wanhopig naar applaus. Ze verlaat haar geliefde en vlucht vooruit, maar het verleden haalt haar in. Hun stemmen wisselen elkaar af in een roman vol klanken die soms wel en soms niet op een opera lijkt. Tussen feit en fictie, opera en werkelijkheid, schuilt een stilte die de oren teistert ...

Iedereen die schrijft, gebruikt wel een punt. Je zet dat teken aan het eind van een zin. Dan is die voorbij. Maar wat is een punt eigenlijk? Marc Kregting had niet meteen een antwoord.Daarom schreef hij een boek. Allerlei soorten tekst kwamen langs: een brief, een sprookje, een grap,... Kregting droomde ervan zijn boek af te sluiten zonder punt, en met het langste woord uit het Nederlands. Zo werd Punt een grappig boek. Met een open einde?