Elf jaar oud is Willem Nijholt als hij in januari 1946 uit het Japanse interneringskamp wordt bevrijd en met een repatriantenschip vanuit Indië in Nederland aankomt. Hij memoreert, in tekst en met foto’s uit zijn privéarchief, hoe hij werd opgevangen in een klooster en bij familie. Onbeschroomd en met veel taalplezier vertelt hij over zijn jonge jaren en zijn ontluikende (homo)seksualiteit in de bekrompen jaren vijftig. En terwijl hij droomt van een toneelcarrière, zijn er steeds de aang...

Hella S. Haasse (1918) en Willem Nijholt (1934) werden beiden geboren op Java en brachten hun kindertijd door in Nederlands-Indië. Hella vertrok in 1938 naar Nederland om te studeren, Willem maakte als kleine jongen in Indië de oorlog mee. Hij belandde in een Japans interneringskamp en kwam pas in december 1945 vrij.

In brieven aan Hella S. Haasse begon Willem Nijholt zijn herinneringen op te schrijven. In deze meeslepende verhalen bewondert hij en maakt hij zich boos, beide met bonzend hart.