Hij neemt me op schoot, vertelt

over onze soort, de Hades in de aderen

die alles schoonwoedt. Het gat tussen

zijn ogen dat zich vol met inkt zuigt

dat zich sluit. Ik kruip tegen hem aan,

hij knikt, gelooft niet

dat er in een ballpointpunt

ook een kogel zit.

De steen vreest mij volgt een familie die zich langzamerhand terug trekt uit het bestaan. Met humor en precisie legt Deckwitz verbanden bloot waar we zelf niet voor kiezen maar die ontstaan door zwijgend naast elkaar te ontbijten en te lev...

`Met haar tweede bundel bevestigt ze wat alle lezers van haar debuut al wisten: Ellen Deckwitz is het beste wat de Nederlandse poëzie de afgelopen jaren is overkomen. Ingmar Heytze

Hoi feest richt zich op mislukte haarverfbeurten, de frustraties van de puberteit, konijnen, de lichamelijkheid van religie en de ruimtelijkheid van het lichaam. Licht van toon en helder van vorm dansen de gedichten je hoofd binnen, tot je midden in de nacht wakker wordt en denkt: 'Hoi feest?'

Over De steen vre...