Een wezenloze idealist ziet zich gedwongen zijn ivoren toren op te geven en raakt verstrikt in de grauwe werkelijkheid van de grote letterstad. Zijn weg zoekend tussen vijandige kunstbroeders, uitgeefhuizen en krantenboeren, probeert hij zijn hoofd boven water te houden vanaf de onderste trede van het vak: als broodschrijver.

Gaandeweg wordt hij opgezogen in het valse concert van meningen en media, tot hij zelf het lelijke voorbeeld is geworden van alles wat hij haat in dat wereldje van elleb...

De afgelopen vijftien jaar schreef Geerten Meijsing zeven kerstvertellingen waarin de auteur zelf of zijn alter ego Erik Provenier gloedvol maar ook bedachtzaam de sublieme sfeer van de feestelijke donkere dagen oproept op de van hem bekende wijze: met veel literaire verwijzingen, spleen, gedachten aan vrouwelijk schoon en Siciliaanse missen. In het laatste verhaal, ‘Nooit meer Kerstmis’, houdt hij het voor gezien nu hij ‘geenszins meer geneigd’ is ‘ooit nog een kerstboom op te tuig...

Tussen 1974 en 2017 schreef Geerten Meijsing brieven aan ‘zijn’ uitgever, in een scala aan stijlen en stemmingen. Hij bewondert de even erudiete als urbane Theo Sontrop vanwege diens superieure inzichten in vrouwen, de wereld en wereldliteratuur, maar moet als beginnend schrijver voortdurend bedelen om voorschotten en vertaalopdrachten. Gaandeweg verdicht de zakelijke relatie zich tot een persoonlijke band. Puttend uit dagboeken, agenda’s en geheugen vult Meijsing de brieven aan met her...

In Siciliaanse brieven ontmoeten we een oudere schrijver die in de nadagen van zijn zelfverkozen ballingschap aan de rand van de beschaving in melancholische overpeinzingen verslag doet van zijn bestaan. In vijfentwintig brieven, doordrenkt van weemoed en zingenot, schrijft hij een niet nader aangeduide je vanuit Ortigia (het eilandvormige historische centrum van Syracuse) over al wat zijn oeuvre kenmerkt: literatuur, klassieke filosofie, levenskunst en het leven van alledag. En over zijn doc...