In “Kroniek van een verzonnen” leven, geschreven door Charles Ducal (Leuven, 1952), komt in een van godsdienst en plichtsgevoel doordrenkt milieu op het Vlaamse platteland een zesjarige jongen thuis met zijn eerste rapport: honderd op honderd. Die prestatie wordt de drijfveer van zijn leven: de beste zijn, altijd en overal. Maar een andere ervaring is minstens zo bepalend voor zijn verdere leven: hij is getuige van een verkrachting die eindigt in doodslag. Het daardoor ontstane trauma tek...

In De koers van de eeuw voert de poëzie van de binnenwereld naar de buitenwereld en van de buitenwereld weer naar de binnenwereld. De lezer wordt in nu eens dreigende, dan weer ontroerende gedichten getroffen door een aantal van zijn onuitputtelijke thema’s: de kindertijd – het kind dat niet gezien wordt of verdwijnt – het gevecht met de vader, de liefde voor de ene. De lezer maakt een sterk muzikaal gecomponeerde reis van de wieg naar het graf, en in het licht van de dood wordt de bal...

In 'De buitendeur' gaat het in bijna elke cyclus om de drang zich te bevrijden, een uitweg te vinden. Een kind snakt naar lucht in de door bijgeloof, fatalisme en angst beheerste wereld van een archetypisch platteland. Een zoon maakt zich los uit de ogen van zijn dementerende en stervende vader. Een dichter weegt zijn schrijven in het licht van de eindigheid en zoekt `de kleur die ontbrak . Een schrijver stuurt zijn verbeelding de wereld in, op zoek naar 'onbruikbare levens' en komt uit in Pa...