In ‘Toch’ van Armando ligt het geweld op de loer. Bars, strak en streng staan de woorden in het gelid. Ongenaakbaar en onontkoombaar, zoals ook Armando’s beeldende werk. Hijzelf omschreef zijn universum als ‘geweld, gedempt door regels, gekluisterd geweld’.

Op 1 juli 2018 overleed Armando. Tot vlak voor zijn dood was deze achtentachtigjarige schilder, schrijver en dichter actief. Hij liet niet alleen een collectie schilderijen en tekeningen na, sommige van zeer recente datum, maar o...

Armando’s successen als beeldend kunstenaar en schrijver begonnen in Berlijn, waar hij zich in 1979 vestigde, in de tijd dat de Muur onaantastbaar leek. In deze bundel doet hij verslag van zijn zoektochten naar plekken van herinnering, en van zijn ontmoetingen met inwoners die de oorlog hebben meegemaakt en de deling van de stad in Oost en West aan den lijve ondervinden.

Wie nu Berlijn bezoekt ziet een hippe, moderne stad die het verleden van zich lijkt te hebben afgeschud. Maar de geschied...

Een tijdperk

Strenge stemmen verlaten de aarde, bezingen de razernij der dingen

en het geween van bloeiende bloemen: de oogst van een roekeloos tijdperk.

Was het een offer op verlaten altaren?

Het bleek een halsstarrig ademen.

Armando (1929-2018) is schrijver en beeldend kunstenaar. Zijn verzameld proza verscheen in 2003 onder de titel Schoonheid is niet pluis. Bij Augustus verschenen de prozabundels De haperende schepping (2003), Het wel en wee (2005), Gedoe (2006), Soms (2007) en Nee (20...