Het lijkt alsof ik door een barrière gegaan ben, door

een onzichtbare muur waarachter het landschap

onzegbaar is geworden. Niet meer als landschap te

beschrijven. De bomen, de lengte van de schaduwen, het pad

door het gras; alle plekken hebben hun betekenis verloren.

In drie verhalen reist de schrijver door het landschap van

de Grote Oorlog: Passendale, Albert en de heuvels bij

Douaumont. Hij observeert intens en verweeft de geschiedenis

van die plekken met dagelijkse gebeurtenissen onderweg.

Daardoor lijkt het alsof de waanzin uit die tijd ook nu nog o...

'Ik wil je dat toch maar vertellen. Op haar verzoek is jouwvoornaam in het geboorteregister gewijzigd...' 'Mijn voornaam?' vraagt Hank. 'Waarom!?''Ach, zo veel verschil is er niet. Het is gewoon jouw naam maar dan in een andere taal...''Het lijkt alsof ik achteruit leef,' zegt Heinrich, 'misschien omdat de momenten uit mijn jeugd nu zo helder zijn. Mijn moeder was mijn onderwijzeres, ik hoor het stampen met de aanwijsstok en haar duidelijke stem. Ik zie haar nu voor me en "toen" wordt steeds ...

‘Ik wil je dat toch maar vertellen. Op haar verzoek is jouw voornaam in het geboorteregister gewijzigd…’

‘Mijn voornaam?’ vraagt Hank. ‘Waarom!?’

‘Ach, zo veel verschil is er niet. Het is gewoon jouw naam maar dan in een andere taal…’

‘Het lijkt alsof ik achteruit leef,’ zegt Heinrich, ‘misschien omdat de momenten uit mijn jeugd nu zo helder zijn. Mijn moeder was mijn onderwijzeres, ik hoor het stampen met de aanwijsstok en haar duidelijke stem. Ik zie haar nu voor m...