Het was najaar. Onder aan het veld bij ons in de gewanden waren ze aardappelen aan het rooien. Ik ging kijken. Ik moet een jaar of zeven acht zijn geweest. De aardappeloogstmachine spoot stofwolken löss de lucht in en kwam steeds dichterbij. Ik kon de löss ruiken. De siltige ziltige lucht van zeer fijne bodemdeeltjes. Uiteindelijk kwam ik ook in zo’n stofwolk terecht. Ik kon geen hand voor ogen zien. Ik beademde de löss. Ik ademde de löss. Dit was het Limburgse land en ik was een Limbur...

We waren in de Berbice. Berbice was een Nederlandse kolonie, aan de noordkust van Zuid-Amerika, in de 17e en 18e eeuw gelegen aan de Rio (rivier) Berbice met als hoofdstad van 1627 tot 1785 Fort Nassau en van 1785 tot 1815 Nieuw-Amsterdam. De kolonie Berbice was een onderdeel van Nederlands-Guiana.

De Zeeuwse koopman Abraham van (de) Peere had in 1627 het patroonschap van de kolonie Berbice gekregen van de West-Indische Compagnie; dit gaf hem het recht de kolonie te stichten aan de Berbice-ri...

De Selfkant en de Voerstreek spreken tot de verbeelding van menige Limburger. Geschetst wordt hier hoe moeilijk het is om vandaag de dag voor de dialecten, die hier als vanouds gesproken worden, om te overleven. Dat geldt voor de Platdietse streek (Frans Limburg), als in de Selfkant (Duits Limburg) en ook voor Nederlands Limburg. Verstaan worden de dialecten door de jongeren (onder de 30 jaar) nog wel, maar spreken doen ze het niet meer. Dit verschijnsel kenmerkt het gehele gebied.

In dit boe...

Tegenwoordig weet bijna ieder schoolkind dat een niet onbelangrijk deel van de etnische conflicten op het Afrikaanse continent te maken heeft met de kortzichtige rechtlijnigheid waarmee koloniale machten er de grenzen tussen landen bepaalden. Niet zelden ging dat met potlood en liniaal dwars door traditionele stamverbanden heen. Het gevolg was dat gescheiden werd wat lange tijd een eenheid vormde, met alle dramatische consequenties van dien.

Ook in menige euregionale context speelt iets derge...

De term angstpsychose, door Wernicke in 1895 geïntroduceerd, wordt door oudere clinici incidenteel nog gebezigd, maar is voor het overige inmiddels uit het psychiatrische taalgebruik verdwenen. Omdat de relatie tussen angst en psychose vanuit antropologische optiek zo belangwekkend is en omdat de discussies over de angstpsychose in feite nog steeds actueel zijn staan we erbij stil.

Wernicke doelt op een vorm van psychotisch beleven waarbij het realiteitsverlies, de hallucinaties en de wanen ...

Reinoud heeft maar één droom: Wonen op het Waals. Christel promoveert aan de Katholieke Universiteit van Leuven als cultureel antropologe op de inlanders van Tahiti in Frans Polynesië. Er wordt een huisje gekocht in Henri-Chapelle. Hier gaat Reinoud aan de slag als pastor. Uiteindelijk besluiten Reinoud en Christel dat ze het liefst op het paradijs van de Marquesas-eilanden willen wonen.

De schrijver (1966-*) heeft fysische geografie gestudeerd aan de Universiteit van Utrecht en werkt mome...

De schrijver (1966-*) heeft fysische geografie gestudeerd aan de Universiteit van Utrecht. Hier komt hij ook in aanraking met het boek ‘Mythago Woud’ van Robert Holdstock dat hem inspireert tot het schrijven van dit boek.

Reinoud woont in een vakwerkhuis in Einighausen aan de Everstraat. Op een dag is Reinoud verdwenen. Marnix zijn boer, die in Overhoven woont, gaat hem zoeken. Hij hoort van de buurvrouw dat Reinoud het Woud is ingetrokken. Ook Marnix doet dit. Na veel omzwervingen in het...

Spaubeek gaat mee in de vaart der volkeren. Het wordt bijna een agglomeratie van Geleen. Niet alleen via de bebouwing maar ook de mensen uit Geleen die zich veelal doen vestigen. De Oud-Spaubekenaren verdwijnen langzaam uit het tijdsbeeld. De ziel is uit het dorp verdwenen. Het cultuurlandschap is bedorven door de Herinrichting Centraal plateau. Vele landschapselementen zijn verdwenen of staan onder druk. Er zijn louter nog grote kavels die door een sporadische boer worden onderhouden of bewe...

Reinoud en Elianne leerden elkaar kennen op een symposium in het academiegebouw van de Universiteit Utrecht. Dit Academiegebouw (Domplein 29) was een geschenk van burgers, stad en provincie bij het 250-jarig bestaan van de Universiteit in 1886. Het is opgetrokken in de zogenaamde neorenaissancestijl. In de reliëfs vindt men het embleem van de universiteit met de tekst ‘Sol iustitae illustra nos’ (Zon der Gerechtigheid verlicht ons).

Beiden hadden een verhaal te vertellen. Ze besloten tot...

De voettocht naar Avalon is vooral een voettocht naar vroeger. Een voettocht naar de kindertijd toen de grens tussen deze en gene zijde nog vaag en ongedefinieerd was. Zoiets als met Samhain. Men kon toen makkelijk oversteken naar de andere kant, daar verblijven, en weer terugkeren. Het is en blijft een zoeken naar wat verloren is gegaan in deze moderne maatschappij. Die hectisch en vol van stress is. Een verhaal van het Avondland, van Avalon. Waar alles nog goed was en je in kon wegvluchten....